◎蘊藉yùnjiè
[be cultured and restrained] 含而不露
榮被吸儒衣,溫恭有蘊藉?!?span id="tdbvy72" class="bold">《后漢書·恒榮傳》
廣德為人,溫雅有醞藉?!?span id="srayoej" class="bold">《漢書·薛廣德傳》
末句“情長情短”,大有蘊藉?!?span id="tzxgcuz" class="bold">《平山冷燕》
含蓄不外露。南朝梁.沈約〈傷庾杲之〉詩:「蘊藉含文雅,散朗溢風(fēng)飚。」唐.薛用弱〈王維〉:「維風(fēng)流蘊藉,語言諧戲,大為諸貴之所欽矚?!挂沧鳌羔j借」、「韞藉」。